ผู้สมรู้ร่วมคิดBart Sibrelตอบอย่างไม่ถูกต้องว่า โซเวียตไม่มีความสามารถในการติดตามยานในห้วงอวกาศจนกระทั่งปลายปี 2515 หลังจากนั้น ภารกิจอพอลโลสามครั้งสุดท้ายก็ถูกยกเลิกอย่างกะทันหัน [25] ภารกิจเหล่านั้นถูกยกเลิก ไม่ใช่กะทันหัน แต่ด้วยเหตุผลด้านต้นทุน ประกาศในเดือนมกราคมและกันยายน พ.ศ. 2513 [26]สองปีเต็มก่อนที่ ปลายปี พ.ศ. 2515 จะอ้างสิทธิ์โดยพี่น้อง [27] (ดูสงครามเวียดนามด้านล่าง) ในความเป็นจริง โซเวียตได้ส่งยานอวกาศไร้คนขับไปยังดวงจันทร์ตั้งแต่ปี 2502 [28]และ ระหว่างปี 2505 ได้มีการเปิดตัวสิ่งอำนวยความสะดวกในการติดตามห้วงอวกาศที่ IP-15 ดวงจันทร์ ในUssuriiskและ IP-16 ในEvpatoria (คาบสมุทรไครเมีย) ในขณะที่การสื่อสารของดาวเสาร์ เพิ่มสถานีใน IP-3, 4 และ 14 [29]สถานีสุดท้ายมีระยะ 100 ล้านกม. (62 ล้านไมล์) [30]สหภาพโซเวียตติดตามภารกิจของอพอลโลที่ Space Transmissions Corps ซึ่ง ติดตั้งอุปกรณ์รวบรวมข่าวกรองและเฝ้าระวังล่าสุดอย่างเต็มที่ [31] วาซิลี มิชินในการให้สัมภาษณ์บทความ The Moon Program That Faltered อธิบายว่าโปรแกรม Moon ของโซเวียตลดน้อยถอยลงอย่างไรหลังจากการลงจอดของ Apollo [32]