คิดว่าหินและดินบนพื้นผิวประกอบด้วยแร่ธาตุที่คล้ายกับที่พบบนพื้นผิวโลก เครื่องมือที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งในการจำแนกแร่ธาตุเหล่านี้คือสเปกตรัมของแสงแดดที่สะท้อนจากแร่ธาตุเหล่านี้ ที่ความยาวคลื่นแสงที่มองเห็นได้และใกล้อินฟราเรดที่วัดโดย Imager for Mars Pathfinder (IMP) วัสดุทำสีที่สำคัญที่สุดในพื้นผิวดาวอังคารคือแร่ธาตุเหล็ก แร่ธาตุเหล็กมีสองประเภทกว้างๆ แร่ที่เกิดขึ้นในหินอัคนี (เช่น ไพรอกซีน) มีสเปกตรัมค่อนข้างแบนและสะท้อนแสงเพียงเล็กน้อย กล่าวกันว่า ดินบนดาวอังคาร มีการสะท้อนแสงต่ำ แร่ธาตุเหล็กเฟอริกซึ่งเกิดขึ้นเป็นผลิตภัณฑ์จากสภาพดินฟ้าอากาศ สะท้อนแสงที่มีความยาวคลื่นยาวกว่าและดูดซับแสงที่มีความยาวคลื่นสั้น ดังนั้นจึงมีสีแดงมาก ความสว่างสัมพัทธ์ของวัสดุพื้นผิวดาวอังคารใน IMP ดินบนดาวอังคารเป็นเรโกลิธ ชั้นดี (ผ้าห่มของตะกอนชั้นผิวเผินที่ไม่รวมตัวกัน หลวม และต่างกัน ซึ่งปกคลุมหินแข็ง) ซึ่งพบบนพื้นผิวดาวอังคาร คุณสมบัติของมันสามารถแตกต่างอย่างมากจากดิน บน บกรวมถึงความเป็นพิษของมันเนื่องจากการมีอยู่ของเปอร์คลอเรต คำว่าดินบนดาวอังคารโดยทั่วไปหมายถึงส่วนที่ละเอียดกว่าของเรโกลิธ จนถึงขณะนี้ ยังไม่มีตัวอย่างใดถูกส่งกลับมายังโลก ซึ่งเป็นเป้าหมายของภารกิจส่งคืนตัวอย่างดาวอังคารแต่ดินได้รับการศึกษาจากระยะไกลโดยใช้ยานสำรวจดาวอังคารและยานโคจรรอบดาวอังคาร บนโลก คำว่า ดิน มักจะรวมถึงสารอินทรีย์ ในทางตรงข้าม นักวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์ใช้คำจำกัดความเชิงหน้าที่ของดินเพื่อแยกความแตกต่างจากหินโดยทั่วไปแล้วหินหมายถึงวัสดุขนาด 10 ซม. และขนาดใหญ่กว่า เช่น ชิ้นส่วนbrecciaและหินโผล่ ที่มีความเฉื่อยทางความร้อนสูง โดยมีเศษส่วนพื้นที่ที่สอดคล้องกับข้อมูล Viking Infrared Thermal Mapper (IRTM) และไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ภายใต้aeolian ปัจจุบัน ลม เงื่อนไข ดังนั้น หินจึงจัดว่าเป็นธัญพืชที่มีขนาดเกินขนาดของก้อนกรวดในมาตราส่วน เวนท์เวิร์ธ