อารยธรรมทั้งหมดขึ้นอยู่กับการเกษตรเพื่อการยังชีพ ยกเว้นบางอารยธรรมในยุคแรกในเปรูซึ่งอาจขึ้นอยู่กับทรัพยากรทางทะเล "แบบจำลองส่วนเกิน" แบบดั้งเดิมตั้งสมมุติฐานว่าการทำฟาร์มธัญพืชส่งผลให้เกิดการสะสมและอาหารส่วนเกิน โดย เฉพาะ อย่างยิ่งเมื่อผู้คนใช้ เทคนิคการเกษตรแบบเข้มข้น เช่น การใส่ปุ๋ยเทียม การให้น้ำและการหมุนเวียนพืชผล เป็นไปได้แต่ยากกว่าที่จะสะสมผลผลิตจากพืชสวน ดังนั้นอารยธรรมที่มีพื้นฐานมาจากการทำสวนพืชสวนจึงหายากมาก ธัญพืชส่วนเกินมีความสำคัญเป็นพิเศษเพราะธัญพืชสามารถเก็บไว้ได้นาน งานวิจัยจากJournal of Political Economyขัดแย้งกับแบบจำลองส่วนเกิน สันนิษฐานว่าการทำสวนพืชสวนมีประสิทธิผลมากกว่าการทำฟาร์มธัญพืช อย่างไรก็ตาม มีเพียงการทำฟาร์มธัญพืชเท่านั้นที่สร้าง อารยธรรม เนื่องจากความเหมาะสมของการเก็บเกี่ยวประจำปี ประชากรในชนบทที่สามารถปลูกธัญพืชได้เพียงอย่างเดียวอาจถูกเก็บภาษีได้ ซึ่งช่วยให้ชนชั้นสูงและการพัฒนาเมืองเก็บภาษีได้ สิ่งนี้ยังส่งผลเสียต่อประชากรในชนบท ทำให้ผลผลิตทางการเกษตรสัมพัทธ์ต่อเกษตรกรเพิ่มขึ้น ประสิทธิภาพการทำฟาร์มสร้างอาหารส่วนเกินและคงไว้ซึ่งอาหารส่วนเกินผ่านการเติบโตของประชากรในชนบทที่ลดลงเพื่อสนับสนุนการเติบโตของเมือง ความจริงแล้ว ความเหมาะสมของรากและหัวที่ให้ผลผลิตสูงเป็นสิ่งที่ต้องสาปซึ่งขัดขวางการเกิดขึ้นของรัฐและขัดขวางการพัฒนาเศรษฐกิจ