ไตและลำไส้ของอูฐมีประสิทธิภาพมากในการดูดน้ำกลับคืน ไตของอูฐมี อัตราส่วน เยื่อหุ้มสมองต่อ เม ดั ลลา 1:4 ดังนั้น ส่วนของไขกระดูกของไตของอูฐจึงมีพื้นที่มากกว่าไตของวัวถึงสองเท่า ประการที่สองคลังไตมีเส้นผ่านศูนย์กลางเล็กลง ซึ่งลดพื้นที่ผิวสำหรับการกรอง ลักษณะทางกายวิภาคที่สำคัญสองประการนี้ช่วยให้อูฐสามารถประหยัดน้ำและจำกัดปริมาณปัสสาวะในสภาวะทะเลทรายที่รุนแรง ปัสสาวะอูฐออกมาเป็นน้ำเชื่อมข้น และมูลอูฐจะแห้งมากจนไม่ต้องการให้แห้งเมื่อใช้เป็นเชื้อเพลิง ระบบภูมิคุ้มกันของอูฐแตกต่างจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นๆ โดยปกติแล้ว โมเลกุล ของแอนติบอดีรูปตัว Y ประกอบด้วยสายโซ่หนัก (หรือยาว) สองเส้นตามความยาวของตัว Y และโซ่เบา (หรือสั้น) สองเส้นที่ปลายแต่ละด้านของตัว Y นอกเหนือไปจากอูฐแล้ว มีแอนติบอดีที่ทำจากโซ่หนักเพียงสองเส้น ซึ่งเป็นลักษณะที่ทำให้พวกมันมีขนาดเล็กลงและทนทานมากขึ้น แอนติบอดี "สายโซ่หนักเท่านั้น" เหล่านี้ซึ่งค้นพบในปี 1993 คิดว่าได้รับการพัฒนาเมื่อ 50 ล้านปีก่อน หลังจากที่อูฐแยกออกจากสัตว์เคี้ยวเอื้องและสุกร อูฐต้องทนทุกข์ทรมานจากภาวะซู่ซ่าที่เกิดจากเชื้อ Trypanosoma evansiไม่ว่าอูฐจะเลี้ยงที่ใดในโลก: 2 และเป็นผลให้ อูฐ ได้พัฒนาแอนติบอดีทริปพาโนไลติกเช่นเดียวกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิด ในอนาคต การบำบัดด้วยนาโนบอดี/ แอนติบอดีแบบโดเมนเดียวจะเหนือกว่าแอนติบอดีในอูฐธรรมชาติโดยการเข้าถึงตำแหน่งที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ในขณะนี้ เนื่องจากแอนติบอดีธรรมชาติมีขนาดใหญ่กว่า