นักวิจารณ์บางคนเชื่อว่าบริบทของคำพูดนี้บ่งชี้เพียงว่าอริสโตเติลแนะนำว่าการอุทธรณ์กฎหมายดังกล่าวอาจเป็นประโยชน์ในเชิงโวหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกฎหมาย "เฉพาะ" ของเมืองตนเองไม่ชอบคดีที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ว่ามีอยู่จริง เป็นกฎหมายดังกล่าว ยิ่งกว่านั้น พวกเขาอ้างว่าอริสโตเติลถือว่าสองในสามของผู้สมัครสำหรับกฎธรรมชาติที่ถูกต้องสากลซึ่งระบุไว้ในข้อความนี้ผิด ความเป็นบิดาแห่งกฎธรรมชาติของอริสโตเติลจึงเป็นที่ถกเถียงกัน การพัฒนาประเพณีแห่งความยุติธรรมตามธรรมชาตินี้ให้เป็น กฎของธรรมชาติ กฎหนึ่งมักมีสาเหตุมาจากพวกสโตอิก การเพิ่มขึ้นของกฎธรรมชาติในฐานะระบบสากลเกิดขึ้นพร้อมกับการเกิดขึ้นของอาณาจักรและอาณาจักรขนาดใหญ่ในโลกกรีก ในขณะที่กฎที่ "สูงกว่า" ที่อริสโตเติลเสนอว่าสามารถดึงดูดใจได้นั้นเป็นธรรมชาติ ที่เด่นชัด ซึ่งขัดแย้งกับการเป็นผลมาจากกฎเชิงบวกของพระเจ้า กฎธรรมชาติของสโตอิกไม่แยแสกับแหล่งที่มาทางธรรมชาติหรือจากสวรรค์ของ กฎหมาย: พวกสโตอิกยืนยันว่าการมีอยู่ของระเบียบที่มีเหตุผลและมีจุดมุ่งหมายต่อจักรวาล ( พระเจ้าหรือ กฎนิรันดร์ ) และวิธีการที่สิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผลดำเนินชีวิตตามระเบียบนี้คือกฎธรรมชาติซึ่งบันดาลให้การกระทำที่สอดคล้องกับคุณธรรม