เรื่องราวของนักรบหญิงรวมอยู่ในรามายณะ (ประมาณ 500 ปีก่อนคริสตศักราช) และมหาภารตะ (ประมาณ 400 ปีก่อนคริสตศักราช) ในตำนานฮินดูจิตรากรดาภรรยาของอรชุนเป็นผู้บัญชาการกองทัพของบิดาของเธอ Satyabhamaเป็นภรรยานักรบของพระเจ้า Krishna ที่นำทัพต่อสู้กับNarakasura ; เธอเป็นนักธนูและเชี่ยวชาญในยุทธวิธียามสงคราม ชิคานดินีเป็นเจ้าหญิงที่เรียนรู้ "การยิงธนู ศิลปะการต่อสู้ เทคนิคสงคราม" และต่อสู้เพื่อล้างแค้นให้กับความผิดในอดีตในชีวิตอื่น ในที่สุดเธอก็กลายเป็นผู้ชาย (ผ่านการแทรกแซงเหนือธรรมชาติ) Kaikeyiเป็นภรรยาของกษัตริย์ผู้ขับรถศึกในสนามรบและช่วยชีวิตเขา ตัวอย่างอื่นๆ ของสตรี นักรบ ในอินเดียอาจเห็นได้จากงานประติมากรรม ผู้หญิงหลายคนได้รับการกล่าวถึงในพระคัมภีร์ภาษาฮีบรู ว่ามีส่วนร่วมใน สงครามหรือการสู้รบ รวมทั้งผู้เผยพระวจนะเดโบราห์ ราหับและ " หญิงแห่งธีเบซ " ที่ไม่มีชื่อ Hind bint "Utbahเป็นสตรีชาวอาหรับในช่วงปลายศตวรรษที่ 6 และต้นศตวรรษที่ 7 ซึ่งเปลี่ยนมานับถือศาสนาอิสลาม เธอเข้าร่วมในสมรภูมิ Yarmoukในปี 636 ต่อสู้กับชาวโรมันและสนับสนุนให้ทหารชายเข้าร่วมกับเธอ Khawlah bint al-Azwarเป็นนักรบมุสลิมหญิงคนสำคัญในศตวรรษที่ 7 ซึ่งเป็นผู้นำการต่อสู้ในซีเรีย จอร์แดน และปาเลสไตน์ในปัจจุบัน Ghazala the Kharijiteยังเป็นผู้บัญชาการในการสู้รบ ทำให้นายพลที่มีชื่อเสียงอย่างal-Hujjajหลบหนี ความกล้าหาญของเธอได้รับการยกย่องในบทกวี